Η Λαυρεωτική Γη

H Λαυρεωτική αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική περιοχή, σε παγκόσμιο επίπεδο, με μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα από την προϊστορική ως τη σύγχρονη εποχή, της εκβιομηχάνισης στον ελλαδικό χώρο τον 19ο και 20ο αι. Το Λαύριο είναι από τους αρχαιότερους μεταλλευτικούς τόπους της Μεσογείου και της Ευρώπης, αποτελεί δε ένα από τα πιο αξιόλογα πεδία διεπιστημονικής έρευνας· το νεότερο μεταλλευτικό Λαύριο «εκμαιεύθηκε» από το αρχαίο, τα νεότερα δεδομένα «υπεισέρχονται» στα αρχαία, υπάρχει μια ενότητα τόπου και παραγωγής με
τις παραγωγικές και πολλαπλές επιστημονικές συνέπειες. H Λαυρεωτική γη φέρει παγκοσμίου κλάσεως πλούσια θειούχα πολυμεταλλικά κοιτάσματα αντικατάστασης μέσα σε ανθρακικούς σχηματισμούς (μάρμαρα) της Λαυρεωτικής γης. Έχει υπολογιστεί ότι η συνολική παραγωγή στην Αρχαιότητα (7ος αι.-1ος αι. π.Χ.) ήταν ~1.400.000 ton. Pb και ~3.500 ton. Ag και στην νεότερη εποχή (1865-1977) ~800.000 ton. Pb και ~1.380 ton. Ag. Οι μεταλλοφορίες έτυχαν εκμετάλλευσης ήδη από την 3η χιλιετία π.Χ. περίπου ως το 1977. Λόγω των πολύπλοκων γεωλογικών γεγονότων,
που έλαβαν μέρος στην περιοχή, και της συγκέντρωσης μεγάλου αριθμού χημικών στοιχείων, η Λαυρεωτική γη διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, ποικιλίες διαφορετικών ορυκτών, με περισσότερα από 770 και πλέον ορυκτά (πετρογενετικά, κύρια και συνοδά υδροθερμικής προέλευσης, υπεργενετικά και ορυκτά σκωρίων-λιθαργύρων) εκ των οποίων 32 αποτελούν τα «ορυκτά-τύπος» (Type Locality: TL) της περιοχής (δηλαδή ορυκτά που ανακαλύφθηκαν και πιστοποιήθηκαν για πρώτη φορά παγκοσμίως στη Λαυρεωτική).