Μέσα στον χειμωνιάτικο καιρό περπατήσαμε στις γειτονιές των μεταλλωρύχων – στον πρώτο αυτοσχέδιο οικισμό των Σαντοριναΐικων, με τα μοναδικά του κυκλαδίτικα καλντερίμια, και στον δεύτερο οργανωμένο βιομηχανικό οικισμό της πόλης, τον Κυπριανό (που δημιουργήθηκε από την Γαλλική Εταιρεία των Μεταλλείων Λαυρίου το 1876). Είδαμε τις διαφορές στα σπίτια, στην αρχιτεκτονική, στην κοινωνική διαστρωμάτωση αλλά και στα ήθη και έθιμα που έφεραν μαζί τους οι κάτοικοι αυτών των σπιτιών, τόσο από την Ελλάδα, όσο και από χώρες του εξωτερικού.
*Είχαμε, όμως, και την δυνατότητα να ξεναγηθούμε σε 2 μοναδικές περιπτώσεις κτιρίων: αρχικά στον Καθολικό Ναό της Αγίας Βαρβάρας Λαυρίου (1881), που με τόση αγάπη και μεράκι μας μίλησε η κυρία Βαρβάρα, ως υπεύθυνη φροντίδας του ναού. Ο συγκεκριμένος ναός είναι ένα από τα “κρυφά” διαμάντια του Λαυρίου, και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία της Μεταλλείας και Μεταλλουργίας της πόλης.
*Έπειτα, χάρη στην πρωτοβουλία της Ίρις – Ένωση Εικαστικών Καλλιτεχνών Λαυρεωτικής, είχαμε τη χαρά και την τιμή να επισκεφθούμε εσωτερικά ένα σπίτι στον οικισμό του Κυπριανού, που όμως διέμενε μία εκ των σπουδαιότερων ζωγράφων του Λαυρίου: το σπίτι της αείμνηστης Μαρίας Αποστόλου, ιδρύτριας της Ίριδας. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα την Ίρις – Ένωση Εικαστικών Καλλιτεχνών Λαυρεωτικής, αλλά και τους οικείους της Μαρίας Αποστόλου για την μοναδική αυτή εμπειρία που βιώσαμε σήμερα.
Τέλος, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συμμετέχοντες, οι οποίοι αψήφησαν τον- όχι και τόσο καλό- καιρό και ήρθαν μαζί μας σε αυτό το περιηγητικό ενθύμησης και γνώσης της πολιτιστικής κληρονομιάς του Λαυρίου. Τα πολύ θετικά σχόλια που εισπράξαμε μας γεμίζουν χαρά και δύναμη για τη συνέχεια!